ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Κύριε διευθυντά

Διερωτώµαι αν είναι δυνατόν, να θεωρείται ένα σύνταγµα δηµοκρατικό, όταν
περιλαµβάνονται άρθρα, τα οποία παρανράφουν εγκλήµατα του κοινού ποινικού
µητρώου, τα οποία διαπράττουν βουλευτές ή υπουργοί.

Δηλαδή ερµηνεύοντας το άρθρο εάν ένας βουλευτής ή υπουργός, υπεξαιρέσει
οποιοδήποτε ποσό χρηµάτων, εφ' όσον περάσουν δυο βουλευτικέτ; περίοδοι,
παραγράφεται το αδίκηµα.

Αν αυτό δεν θεωρείται ανηθικότητα, εγκληµατική ιδιοτέλεια εκείνων οι οποίοι
έφτιαξαν το σύνταγµα, τότε διερωτάται κανείς, τι είναι δηµοκρατία;

Δηλαδή ένας πολίτης διώκεται εφ' όσον έχει κάνει αδικήµατα του κοινού ποινικού
µητρώου, χωρίς παρανραφή. Ο εκλεγµένος βουλευτής που έχει εκλεγεί για να είναι
ο θεµατοφύλακαο γενικώς, αλλά ιδιαιτέρως ο Φύλακας των χρηµάτων του
δηµοσίου, ενώ θα έπρεπε ο νόµος να είναι ιδιαιτέρως αυστηρός και να µην υπάρχει
τρόπος διαφυγητ.αντ' αυτού, προστατεύεται από το ίδιο το σύνταγµα και
αποφεύγει την τιµωρία.

Επίσης, τα άρθρα περί ασύλου, όπως εφαρµόζονται στην Ελλάδα, είναι άσυλο
παντός κακουργήµατος που διαπράττεται είτε από τους βουλευτές, είτε στον χώρο
των πανεπιστηµίων.

Είναι γνωστό ότι οι δικαστές δικάζουν κατά συνείδηση. Πώς είναι δυνατόν η
πενταµελής επιτροπή του Άρειου Πάγου, να αποφασίζει ότι έχουν παρανραφεί τα
αδικήµατα ενός πρώην υπουργού, ο οποίος έχει διαπράξει οικονοµικά εγκλήµατα
ιδιαιτέρως ειδεχθή.

Θεωρώ ότι και εάν υπάρχουν τέτοια άρθρα στο σύνταγµα, οι δικαστές, δεν πρέπει
να τα λαµβάνουν υπ'όψιν, αφού κρίνουν κατά συνείδηση.

Επίσης, οι δικαστικές αποφάσειι; δεν κρίνονται, όσο κι αν είναι λαθεµένες.
Επίσης, οι δικαστές αποφασίζουν οι ίδιοι για το µισθολόγιο τους, το οποίο όµως
παρασύρει και το µισθολόγιο των βουλευτών.

Το φαινόµενο αυτό, αν δεν έχει µέσα ιδιοτέλεια καταφανή, τότε διερωτάται κανείς
τι είναι ιδιοτέλεια;